مقدمه

انسان از آغاز زندگی در حال آموختن و تجربه کردن است، ولی آنچه که در کودکی و در خانواده می آموزد، تا پایان عمر با او همراه است. کودکان امانتهاي الهی در دست والدین اند. پس براي حفاظت آنها از فساد و انحراف، باید آنان را به تکیه گاهی محکم متصل نمود. از وظایف مهم و مسئولیتهاي شرعی، آموزش نماز به کودکان و تشویق و ترغیب آنها به اجراي این امر الهی است.بر اساس روایات و پژوهشهاي انجام شده در روانشناسی، میل به رفتار مذهبی، از کودکی در وجود انسان دیده می شود. آمادگی کودك براي فراگیري دین و نماز پیشتر از تولد او فراهم شده است. بر اساس آیات و روایات، پدر و مادر در مذهبی کردن کودك نقش بسزایی دارند؛ شرایط ازدواج، بسته شدن نطفه، دوران حمل دستورهاي حکیمانه خداوند متعال براي زمان پیش از تولد، در تکوین شخصیت مذهبی و دینی کودك مؤثر است و خداوند می خواهد روح توحیدي کودك، بارور گردد و اقرار به یگانگی خداوند، با گوشت و خون او آمیخته شود.

براي ترغیب به انجام اعمال عبادی ، دو شیوه وجود دارد؛ شیوه زمینه اي و شیوه انگیزشی.

شیوه زمینه ای؛پیش از تولد و پس از آن زمینه را برای ترغیبت به انجام اعمال عبادی برای کودکان آماده می کند. افکار و افعال والدین در این دوران تعیین کننده میزان میل فرزندان به انجام اعمال عبادی  در آینده است.اعمالی که پدر و مادر قبل از انعقاد نطفه انجام می دهند،اعمال مادر در دوران بارداری،آداب اسلامی که هنگام تولد انجام می شود و در ایجاد میل و رغبت نسبت به اعمال عبادی و عدم آن تأثیر فراوانی دارد.

شیوه انگیزشی؛پس از اینکه زمینه مناسب برای رشد مذهبی کودک پیش از تولد و هنگام تولد فراهم شد ،زمان آن فرا می رسد که والدین با یک برنامه مناسب و منسجم انگیزه لازم برای انجام اعمال عبادی را عملا برای فرزندان خود فراهم نمایند. فرزندان خود را با خداوند به عنوان خالق هستی و نعمت های بیشمار او  آشنا کنند،پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت ایشان را به او معرفی نمایند.