نیاز به خدا یکی از نیازهای اساسی انسان است ، تا خدا در زندگی انسان نباشد ، زندگی بی معنا خواهد بود ، و زندگی بی معنا ، سرد و بی روح است. اگر همه امکانات ، فراهم باشد ، ولی خدا در زندگی نباشد ، زندگی ، خسته کننده و ملال آور خواهد بود ؛ زیرا خداوند ، اصل و ریشه انسان است و قطع ارتباط با ریشه ، موجب پژمردگی و افسردگی می شود.
مهم ترین اعتقادات دینی ، ایمان به خدا و یکتا پرستی است ، فردی که خدا را ناظر و همراه خود و حتی از رگ گردن به خود نزدیک تر می بیند ، سعی دارد در برخورد با اعضای خانواده و انجام وظایف خانوادگی ، رضایت خداوند را مدنظر داشته باشد.
توجه نداشتن به صفات خداوند ، از قبیل رحمت و مهربانی گسترده ، توانایی نامحدود و حمایت و کفایت او از مخلوقات خود از جمله انسان ، آثار منفی بر زندگی فرد و جنبه های خانوادگی او دارد.
انسان در رویارویی با مسائل زندگی به دو دسته عوامل نیازمند است : الف ) فراهم شدن اسباب و علل مادی در خارج ؛ ب ) فراهم شدن شرایط روانی ویژه ای که موجب رویارویی بهتر با مسائل می شود ، توکل به خدا شرایط دسته دوم را فراهم می کند. گاهی سستی اراده ، ترس ، غم ، اضطراب و عدم اشراف کامل بر موقعیت ها موجب می شود فرد نتواند از روش های مقدور برای حل مشکل بهره برداری مناسب کند و توکل به خدا باعث تقویت اراده و تأثیر کمتر عوامل محل روانی می شود و فرد را برای حل مسائل زندگی و رسیدن به تعادل و سازگاری تواناتر خواهد ساخت.