ازنظر اسلام ، تشکیل خانواده یک فریضه است .عملی است که مرد وزن باید آن را به عنوان یک کار الهی ویک وظیفه انجام بدهند .اگز چه شرعا درزمره واجبات ذکر نشده ، اما به قدری تحریص وترغیب شده است که انسان می فهمد خدای متعال بر این امر اصرار دارد، آن هم نه به عنوان یک کارگزاری، بلکه به عنوان یک حادثه ماندگار ودارای تاثیر در زندگی وجامعه.لذا این همه بر پیوند میان زن وشوهرتحریص کرده وجدایی رامذمت نموده است.
خدای متعال از زن و مرد تنها خوشش نمی آید ….خدای متعال از زندگی مشترک ومزدوج خوشش می آید.
آدم تنها ، مرد تنها وزن تنها که همه عمر را به تنهایی می گذرانند ، از دید اسلام یک چیز مطلوبی نیست . مثل یک موجود بیگانه است درمجموعه پیکره انسانی . اسلام این طور خواسته که خانواده ، سلول حقیقی مجموعه پیکره جامعه باشد نه فرد تنها.

منبع:بروید باهم بسازید مجموعه توصیه های رهبر انقلاب به زوج های جوان

2. توبه
اهمیت توبه: احساس گناه مایه خستگی روح است. این احساس باعث سرخوردگی در زندگی می شود. گناه کار احساس پوچی و از دست دادن انگیزه ادامه حیات می کند، مضطرب و نگران است.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: «چه بد قلاده ای است قلاده گناهان.»

احساس گناه، فکر را دایم به خود مشغول می دارد. گناه کار همیشه به این فکر است که چگونه خود را از این قلاده رهایی بخشد. این فکر مانند کابوسی وحشتناک، بر روح او سایه افکنده، او را مضطرب می سازد و آرامش را از او سلب می نماید. «توبه» یکی از بهترین راه های رهایی از کابوس درون و آزادی از چنگال احساس گناه است؛ چرا که سبب آمرزش گناه و تقویت امید انسان به رضایت الهی و بازگشت به سوی خداوند متعال است و به همین سبب، موجب کاهش شدت اضطراب می گردد……..ادامه دارد .

در ایجاد آرامش و سکون و طمأنینه، عوامل بسیاری دخالت دارند که به موارد عمده آن اشاره می شود.

1. صبر
«صبر» در لغت، بازداشتن نفس به سبب رسیدن مکروهی به آن از جزع و فزع است. صبر موجب غم زدایی و آرامش روان است؛ چنان که امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: «با اراده های صبورانه و حسن یقین، غم های وارد بر خود را دور ساز.»(1)

مؤمن با اعتقاد به ثواب و پاداش الهی برای صبر کردن، با صبوری غم و اندوه را از خود می زداید و آرام می گیرد؛ چرا که اعتقاد دارد «اِنَّما یُوفَّی الصّابرونَ اَجرَهُم بغیرِ حِسابٍ» (زمر: 10)؛ همانا صابران اجر و پاداش خود را بی حساب دریافت می کنند.

در مرتبه بالاتر، مؤمن بر این باور است که رحمت الهی شامل او شده. از این رو، دلیلی بر غمگین بودن نمی بیند؛ چه این که خداوند متعال می فرماید: «و بَشِّر الصابرینَ الّذین اِذَا اَصابتهم مصیبةٌ قالوا اِنّا لِلّه و اِنّا اِلیه راجِعون اوُلئکَ عَلیهم صلواتٌ مِن ربِّهم و رحمةٌ و اولئکَ هم المهتدونَ» (بقره: 155 156)؛ و بشارت بده به استقامت کنندگان که هرگاه مصیبتی به آن ها رسد، می گویند: ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمی گردیم. این ها همان ها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آن ها هستند هدایت یافتگان.

بنا به گفته شهید ثانی، این مرتبه از صبر، مرتبه «رضا» است(2) و روشن است که مرتبه رضا با غم تناسبی ندارد؛ چون کسی که راضی و خشنود است، غمناک نیست، آرام است………..ادامه دارد.

چکیده:
تاثیر شگرف آثار هنری در عواطف انسانی و تحکیم آموزه‌ها و ادراکات اخلاقی، از عوامل اصلی اهمیت و جایگاه بنیادی پیوند «هنر و اخلاق» است.
علل ماندگاری هنر هنرمند، توجه به مقوله اخلاق است. «هنر آمیخته با اخلاق» می تواند ارزش‌های سنتی و دینی را احیاء کند و بستری مناسب‌ برای‌ گسترش‌ معنویت‌ باشد. هنرمند متعهد در خدمت ترویج اخلاق در جامعه می باشد؛ هنر وی‌ در آستان‌ دستاوردهای‌ تجسمی‌، انسان را به‌ «آسمان‌ اخلاق» می‌کشاند.
در این پژوهش، نظر مفسرین قرآن و بزرگان در باب «هنر و اخلاق» مورد بررسی قرار گرفته است و برخی از هنرمندان اخلاقی همچون پروین اعتصامی، سهراب سپهری و محمود فرشچیان، به عنوان الگو معرفی شده اند. همچنین در راستای تحقق عینی هنر خوب، راهکارهایی ارائه شده است.
کلید واژه:هنرمند، هنر، اخلاق، آثار هنری، آسمان معنویت

در زمینه متعه و مشروعیت آن علمای زیادی کتاب نوشته اند و مطالعه این کتب نشان می دهد مساله متعه یک مسأله اختلافی میان بزرگان صحابه شده است و لذادر این راستا گروهی از ایشان قائل به حلیت متعه بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و عده ای قائل به عدم جواز و حرمت متعه بعد از رسول خدا بوده اند.
محور بحث این است که ادله مشروعیت و حلیت متعه با ادله حرمت مورد مقایسه قرار گرفته و مواضع اشتراک وافتراق شیعه واهل سنت در این مساله نشان داده شود. یکی از احکام قطعی شیعه ازدواج موقت است که در صدر اسلام و حتی در زمان خلیفه اول و بخشی از زمان خلیفه دوم به آن عمل می شده ، تا اینکه عمر از آن نهی و عامل آن را محکوم به سنگسار می کرد او متعه را در حکم زنا و آن را سفاح می دانست لذا تا امروز نیز در بین اهل سنت متعه هنوز حرام و در حکم زنا است.
اهل سنت متعه را از بدعتهای شیعه می دانند و به ایشان تهمتهایی وارد می کنند حال آنکه خیلی از بزرگان اهل سنت خود قائل به متعه و حتی عامل به آن هم بوده اند. اگر به لحاظ تاریخی و سندی بررسی صورت گیرد طبق ادله شیعه حکم متعه و مشروعیت آن در قرآن اشاره شده است و نص صریح قرآن به آن اشاره دارد. قرآن قطعی الصدوراست و شکی در آن نیست لذا مانع از ادامه حکم آن نیز باید قطعی الصدور باشد. بابررسی اسناد و مدارک اهل سنت می توان پی برد که اختلاف ایشان با شیعه در متعه از چه زمانی بوده است و ادله ایشان استحکام و قطعیت لازم را برای صدور منع از ادامه متعه ندارد.

نیاز به خدا یکی از نیازهای اساسی انسان است ، تا خدا در زندگی انسان نباشد ، زندگی بی معنا خواهد بود ، و زندگی بی معنا ، سرد و بی روح است. اگر همه امکانات ، فراهم باشد ، ولی خدا در زندگی نباشد ، زندگی ، خسته کننده و ملال آور خواهد بود ؛ زیرا خداوند ، اصل و ریشه انسان است و قطع ارتباط با ریشه ، موجب پژمردگی و افسردگی می شود.
مهم ترین اعتقادات دینی ، ایمان به خدا و یکتا پرستی است ، فردی که خدا را ناظر و همراه خود و حتی از رگ گردن به خود نزدیک تر می بیند ، سعی دارد در برخورد با اعضای خانواده و انجام وظایف خانوادگی ، رضایت خداوند را مدنظر داشته باشد.
توجه نداشتن به صفات خداوند ، از قبیل رحمت و مهربانی گسترده ، توانایی نامحدود و حمایت و کفایت او از مخلوقات خود از جمله انسان ، آثار منفی بر زندگی فرد و جنبه های خانوادگی او دارد.
انسان در رویارویی با مسائل زندگی به دو دسته عوامل نیازمند است : الف ) فراهم شدن اسباب و علل مادی در خارج ؛ ب ) فراهم شدن شرایط روانی ویژه ای که موجب رویارویی بهتر با مسائل می شود ، توکل به خدا شرایط دسته دوم را فراهم می کند. گاهی سستی اراده ، ترس ، غم ، اضطراب و عدم اشراف کامل بر موقعیت ها موجب می شود فرد نتواند از روش های مقدور برای حل مشکل بهره برداری مناسب کند و توکل به خدا باعث تقویت اراده و تأثیر کمتر عوامل محل روانی می شود و فرد را برای حل مسائل زندگی و رسیدن به تعادل و سازگاری تواناتر خواهد ساخت.

نیاز به خدا یکی از نیازهای اساسی انسان است ، تا خدا در زندگی انسان نباشد ، زندگی بی معنا خواهد بود ، و زندگی بی معنا ، سرد و بی روح است. اگر همه امکانات ، فراهم باشد ، ولی خدا در زندگی نباشد ، زندگی ، خسته کننده و ملال آور خواهد بود ؛ زیرا خداوند ، اصل و ریشه انسان است و قطع ارتباط با ریشه ، موجب پژمردگی و افسردگی می شود.
مهم ترین اعتقادات دینی ، ایمان به خدا و یکتا پرستی است ، فردی که خدا را ناظر و همراه خود و حتی از رگ گردن به خود نزدیک تر می بیند ، سعی دارد در برخورد با اعضای خانواده و انجام وظایف خانوادگی ، رضایت خداوند را مدنظر داشته باشد.
توجه نداشتن به صفات خداوند ، از قبیل رحمت و مهربانی گسترده ، توانایی نامحدود و حمایت و کفایت او از مخلوقات خود از جمله انسان ، آثار منفی بر زندگی فرد و جنبه های خانوادگی او دارد.
انسان در رویارویی با مسائل زندگی به دو دسته عوامل نیازمند است : الف ) فراهم شدن اسباب و علل مادی در خارج ؛ ب ) فراهم شدن شرایط روانی ویژه ای که موجب رویارویی بهتر با مسائل می شود ، توکل به خدا شرایط دسته دوم را فراهم می کند. گاهی سستی اراده ، ترس ، غم ، اضطراب و عدم اشراف کامل بر موقعیت ها موجب می شود فرد نتواند از روش های مقدور برای حل مشکل بهره برداری مناسب کند و توکل به خدا باعث تقویت اراده و تأثیر کمتر عوامل محل روانی می شود و فرد را برای حل مسائل زندگی و رسیدن به تعادل و سازگاری تواناتر خواهد ساخت.

نیاز به خدا یکی از نیازهای اساسی انسان است ، تا خدا در زندگی انسان نباشد ، زندگی بی معنا خواهد بود ، و زندگی بی معنا ، سرد و بی روح است. اگر همه امکانات ، فراهم باشد ، ولی خدا در زندگی نباشد ، زندگی ، خسته کننده و ملال آور خواهد بود ؛ زیرا خداوند ، اصل و ریشه انسان است و قطع ارتباط با ریشه ، موجب پژمردگی و افسردگی می شود.
مهم ترین اعتقادات دینی ، ایمان به خدا و یکتا پرستی است ، فردی که خدا را ناظر و همراه خود و حتی از رگ گردن به خود نزدیک تر می بیند ، سعی دارد در برخورد با اعضای خانواده و انجام وظایف خانوادگی ، رضایت خداوند را مدنظر داشته باشد.
توجه نداشتن به صفات خداوند ، از قبیل رحمت و مهربانی گسترده ، توانایی نامحدود و حمایت و کفایت او از مخلوقات خود از جمله انسان ، آثار منفی بر زندگی فرد و جنبه های خانوادگی او دارد.
انسان در رویارویی با مسائل زندگی به دو دسته عوامل نیازمند است : الف ) فراهم شدن اسباب و علل مادی در خارج ؛ ب ) فراهم شدن شرایط روانی ویژه ای که موجب رویارویی بهتر با مسائل می شود ، توکل به خدا شرایط دسته دوم را فراهم می کند. گاهی سستی اراده ، ترس ، غم ، اضطراب و عدم اشراف کامل بر موقعیت ها موجب می شود فرد نتواند از روش های مقدور برای حل مشکل بهره برداری مناسب کند و توکل به خدا باعث تقویت اراده و تأثیر کمتر عوامل محل روانی می شود و فرد را برای حل مسائل زندگی و رسیدن به تعادل و سازگاری تواناتر خواهد ساخت.