چکیده:
تاثیر شگرف آثار هنری در عواطف انسانی و تحکیم آموزه‌ها و ادراکات اخلاقی، از عوامل اصلی اهمیت و جایگاه بنیادی پیوند «هنر و اخلاق» است.
علل ماندگاری هنر هنرمند، توجه به مقوله اخلاق است. «هنر آمیخته با اخلاق» می تواند ارزش‌های سنتی و دینی را احیاء کند و بستری مناسب‌ برای‌ گسترش‌ معنویت‌ باشد. هنرمند متعهد در خدمت ترویج اخلاق در جامعه می باشد؛ هنر وی‌ در آستان‌ دستاوردهای‌ تجسمی‌، انسان را به‌ «آسمان‌ اخلاق» می‌کشاند.
در این پژوهش، نظر مفسرین قرآن و بزرگان در باب «هنر و اخلاق» مورد بررسی قرار گرفته است و برخی از هنرمندان اخلاقی همچون پروین اعتصامی، سهراب سپهری و محمود فرشچیان، به عنوان الگو معرفی شده اند. همچنین در راستای تحقق عینی هنر خوب، راهکارهایی ارائه شده است.
کلید واژه:هنرمند، هنر، اخلاق، آثار هنری، آسمان معنویت

با سپری شدن بهار قرآن و شکوفایی گل های پاک عبودیت در ضمیر بندگی مومنان لازم است با سپری از تقوا و زرهی از تداوم عبادتهای فردی از این شکوفه های بندگی محافظت کرد وبا اشک و ناله درخلوت های سحر این گل های معطر را آبیاری کرد تا در سراسر ایام از عطر وجود این گلها بهره مند باشیم . ومن الله توفیق

در زمینه متعه و مشروعیت آن علمای زیادی کتاب نوشته اند و مطالعه این کتب نشان می دهد مساله متعه یک مسأله اختلافی میان بزرگان صحابه شده است و لذادر این راستا گروهی از ایشان قائل به حلیت متعه بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و عده ای قائل به عدم جواز و حرمت متعه بعد از رسول خدا بوده اند.
محور بحث این است که ادله مشروعیت و حلیت متعه با ادله حرمت مورد مقایسه قرار گرفته و مواضع اشتراک وافتراق شیعه واهل سنت در این مساله نشان داده شود. یکی از احکام قطعی شیعه ازدواج موقت است که در صدر اسلام و حتی در زمان خلیفه اول و بخشی از زمان خلیفه دوم به آن عمل می شده ، تا اینکه عمر از آن نهی و عامل آن را محکوم به سنگسار می کرد او متعه را در حکم زنا و آن را سفاح می دانست لذا تا امروز نیز در بین اهل سنت متعه هنوز حرام و در حکم زنا است.
اهل سنت متعه را از بدعتهای شیعه می دانند و به ایشان تهمتهایی وارد می کنند حال آنکه خیلی از بزرگان اهل سنت خود قائل به متعه و حتی عامل به آن هم بوده اند. اگر به لحاظ تاریخی و سندی بررسی صورت گیرد طبق ادله شیعه حکم متعه و مشروعیت آن در قرآن اشاره شده است و نص صریح قرآن به آن اشاره دارد. قرآن قطعی الصدوراست و شکی در آن نیست لذا مانع از ادامه حکم آن نیز باید قطعی الصدور باشد. بابررسی اسناد و مدارک اهل سنت می توان پی برد که اختلاف ایشان با شیعه در متعه از چه زمانی بوده است و ادله ایشان استحکام و قطعیت لازم را برای صدور منع از ادامه متعه ندارد.