«خدایا تو بخشنده و مهربانی و می دانی ازانسان گرفتار ، در ظلم ونادانی کار و طاعتی بر نمی آید ،من از کوتاهی در طاعت و خدمت گزاری ، به عذر خواهی آمده ام و به بندگی خودپشت گرمی ندارم . گناه کاران ، از نافرمانی خود توبه می کنند . خداشناسان از نقص عبادت و طاعت خود در خواست آمرزش می کنند . عبادت کنندگان پاداش عبادتشان را می خواهند . بازرگانان ، قیمت سرمایه شان را در خواست می کنند اما من به جای طاعت به در گاهت ، امید آورده ام و به گدایی آمده ام  نه تجارت ! پس با من چنان کن که تو سزاوار آنی »

بر در کعبه سایلی دیدم

که همی گفت و گریستی خش

من نگویم که طاعتم بپذیر

قلم عفو بر گناهم کش

                                                                  منبع :گلستان سعدی

صفحات: 1 · 2