اگر نوزاد با فهم وشعور به دنیا می آمد ، هنگام تولد دنیا را ناجورو ناپسند می یافت و حیران و سر گشته می شد ، از دیدن چیزهایی که نمی شناخت و روبرو شدن هر ساعت و هر روز با گونه های مختلف حیوانات و پرندگان و دیگر موجوداتی که مانندشان را هرگز ندیده است.

ادامه مطلب :

اگر نوزاد ، عاقل می شد چون خود را در آغوش و بر دوش دیگران ، و شیر خوار و پیچیده در جامه و خوابیده در گهواره مشاهده می نمود، احساس خواری و ذلت می کرد، در حالی که به خاطر تری و لطافت بدنش هنگام تولد، از آن حالت گریزی ندارد،و همین ها است که اگر نباشد شیرینی ود لنشینی کودک نیز نخواهد بود.

بر گرفته از کتاب پای درس امام صادق(ع)