ای مفضل ! در اینکه گیاه و بوته ای ضعیف وناتوان به بار می نشیند ومیوه های سنگینی مانند :کدو، خربزه ، خیار و هندوانه می دهد بیندیش ودر حکمت و تدبیر این کار فکر کن .آنگاه که تقدیر برآن شد که این بوته ضعیف میوه های سنگین چون این میوه ها بار دهد ،چنان مقدر گردید که بر زمین بگسترد . اگر مانند کشت ودرخت می ایستاد قادر به حمل این میوه های سنگین نبود وپیش از آنکه میوه ها برسند وکامل شوند همه چیز در هم می شکست .

بنگر که چگونه شاخ وبرگش برروی زمین گسترده می شود وزمین به جای بوته ، میوه های سنگین را بر دوش حمل می کند .تو به یک بوته کدو ویا خربزه بنگر که چگونه یکی است ولی پیرامونش را چند میوه فرا گرفته گویی گربه ای است بر روی زمین که بچه هایش روی زمین پهن شده اند واز آن شیر می خورند.