عرفایی که در گروه عالم بقاء دارند سخت مواظب اند چیستی ها در جان آن ها جای هستبی را نگیرد و ارتباط حقیقی آن ها با عالم و آدم قطع شود و به جای آن ارتباط خیالی و ذهنی به میان آید. وقتی دل ها متوجه(وجود) و (عالم بقاء) شد هر چیزی دریچه ی نظر به هستی استبدون آن که اشیا ء از خود اصالتی داشته باشند.رابطه ی عجیبی بین انتظار فرج و بصیرت نسبت به (وجود) هست و در این مسیر انسان به خوبی می فهمد چگونه فریب ماهیات و چیستی ها را می خورد.
در فرهنگ انتظار باید از زمان فانی عبور کرد و به (وجود ) یا ( وقت) رسید و با نظر به زمان باقی راه ورود بعه عالم بقیت الله را برای خود گشود. تا از آن طرق دریچه ی ارتباط با خدا بر قلب ها گشوده شود. هیچ راهی برای ارتبااط قلبی با خدا غیر از ارتباط با حضرت بقت الله وجود ندارد.
چون مقام مقام انس با (وجود) و سیر به سوی وجود مطلق است.