هیچ فزیضه و تکلیفی به مظلومیت من نیست؟

وقتی ماه رمضان فرا میرسدفضای جامعه عوض می شود و روزه و افطاری و سحری و مجالس دعا و قرآن ، رونق می یابد و شبهای قد رمشتریان فراوان دارد . وقتی موسم حج فرا میرسد ، سیل مشتاقان حج، راهی مکه و مدینه و منا و عرفات می شوند. هنگام اذان ، مساجد از نماز گزاران پر می شود و نماز جمعه ها پر رونق است و نماز عید فطر شکوهی بی نظیر دارد و … اما برای ادای تکلیف امر به معروف و نهی از منکر آن شور و شوق و علاقه و اهتمام نیست . مگر من با نماز و روزه و حج چه فرقی دارم؟ مگر من هم مثل آنها واجب الهی نیستم؟ مگر امر به معروف و نهی از منکر شیوه پیامبران و سیره صالحان و دعوت آیات قران و توصیه پیامبر و امامان(ع) نیست؟

پس چرا این همه سستی و تعلل و بهانه جویی برای شانه خالی کردن از ادای این فریضه ؟