از کنا دیوار مسجد محله مان رد می شدم ،چشمم به آگهی های ترحیم سیاه سفید و رنگی افتاد که تابلوی اعلانات را پر کرده بود .جالب بود ،«نمایشگاه مرگ !»شاید شباهتش با نمایشگاه خودرو و لوازم خانگی و …..در این است که آدم وقتی هر دوی این ها را می بیند آه حسرت می کشد ! آیا تا به حال فکر کرده اید که یک روزی آگهی فوت من وشما هم -البته دور از جان شما !- به اندازه یک کاغذ 4-آ روی تابلوهای این چنینی را خواهد گرفت ؟یعنی ما هم می شویم یکی از کالاهای لوکس نمایشگاه مرگ !به نظر شما اگر پرسش نامه ای بعد از مرگ من وشما به همسر ، فرزندان و دوستانمان بدهند و به آنها بگویند بعد از پر کردنش آن را در رودخانه بیاندازند که کسی به جوابهای آنان دست پیدا نکند تا راحت حرف دلهایشان را بنویسند ،آنها چه چیزی در جواب این سوالات خواهند نوشت ؟سوالاتی مانند اینکه :

-از شما چگونه یاد می کنند ؟

-بهترین خاطره آنها با شما چه بوده است ؟

-تلخ ترین خاطره شان با شما چیست ؟

-زیباترین اخلاق شما را جه می دانند ؟

-کدام رفتار شما را ناپسند می دانستند ؟

-آیا واقعا بعد از مرگ شما -البته بعد از یک سال -دلشان برایتان تنگ می شود و یا ….؟

-در یک کلمه می گویند شما آدم ….بودید .

-و…..

شما می توانید این سوالات را کامل کنید . راستی اگر من خودم بخواهم این پرسش نامه رااز آن طرف یعنی  دیار باقی پر کنم چه می نویسم ؟ شاید آن موقع سرم خیلی شلوغ باشد ،چه توی بهشت یا خدای نکرده توی جهنم . بنابراین بد نیست که همین الان گوشه خلوتی بروم وبه این سوالات بدون تعارف پاسخ  دهم ؟ اگر شما هم وقت دارید یک گوشه خلوت یکبار یا شاید بهتر باشد هر ماه یکبار این پرسش نامه را پر کنید.

                                                               منبع : خانه خوبان