«سید نعمت الله جزایری (ره)و همراهانش پس از مسافتی طولانی ، به شهر سامرا رسیدند و کنار نهری به استراحت پرداختند . ناگاه گرد وغباری از دور نمایان شد. چند نفر سوار بر اسب ، به سرعت به سمت آنها آمدند . سید جزایری (ره) و همراهانش از دیدن دسته راهزنان بسیار ترسیدند و راه نجات را بر خود بسته دیدند. ناگاه سید شروع به خواندن آیه الکرسی کرد و به دیگران نیز فرمود آیه الکرسی بخوانند . وقتی راهزنان به کاروان نزدیک شدند، نخست ایستادند.سپس نزدیک تر آمدند و از کاروانیان پاسخ مثبت دادند. آن گاه یکی از راهزنان با کاروان همراه شد و انها را به مقصد رساند.

برگرفته از کتاب خانه خوبان /33