nt> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

حضرت حافظ در بیت زیر به سه اصل مهمّ که مسیر رسیدن انسان به موفقیّت را هموار می نمایند ، اشاره نموده و بهره مندیِ دائمی از آنها را لازم میدانند که در این گفتار به اختصار به آنها خواهیم پرداخت :

مقامِ امن و میِ بیغش و رفیقِ شفیق     گَرَت مُدام مُیسَّـر شود زهی توفـیق

مقام امن را میتوان به امنیّتِ خاطر و آرامشِ روانی تعبیر نمود که حاصل ایمانِ فرد به هدفمند بودن آفرینشِ الهی است و تقویت وگسترش این اعتقاد تا استقرارِ کامل در قلب و روح انسان و نمودِ آن در گفتار و عملکردِ او با عزم و ارادة آدمی و لُطف و توفیقِ الهی محقَّق می گردد. متفکّرشهید استاد مرتضی مطهّری در این زمینه می گوید : ( مجموعه آثار 1 ص 99 )

اینکه صاحبانِ ایمان ، از بهترین آرامش و آسایش روانی برخوردارند

از آن جهت است که جهان را حکیم و علیم و هدفدار میدانند ونه گیج و مَنگ و بی هدف

بسیاری از روانشناسان و محقّقینِ مشهور در دنیای غرب نیز به نیرویِ ایمان ونقشِ حیاتیِ آن در تکامُل زندگیِ بشر پی بُرده اند :

نیرویِ لایزالِ خداونـدی ، حاکم بر همة عالَم است و ناظرِ تمامِ اَعمـال و حرکات و مظهرِ تمامِ رویــدادها که ما می توانیم خود را به او مُتّصل ساخته وبه انرژی هایِ جاری در کائناتش چنگ بزنیم ، مشروط به آنکه اوّلاً به وجودِ بی همتایش ایمان بیاوریم و ثانیاً خواهانِ او باشیم دکتر وین دایر/ عرفان ، داروی دردهای بی درمان / ص 342

وچه نیکوست که ازچشمة زُلالِ وحی بنوشیم که خطاب به همة جویندگانِ رحمت و برکتِ الهی مُژده میدهد : (سورة مبارکة اعراف/ آیه 96)

وَلَو اَنَّ اَهلَ القُری امَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَرض

« و چنانچه مردمِ شهر و دیاری همه ایمان آورده و پرهیزکار می شدند ، همانا ما درهایِ برکاتِ آسمان و زمین را بر روی آنها می گشودیم »

وخواجه نیزجلوة عاشقانة معبود وتدبیرِحکیمانة او را درآفرینشِ کائنات مایة تسلّی وامنیّت خاطرخود دربرابرحوادثِ روزگارمیداند :

نگارِ می فروشم عِشوِه ای داد              که ایمن گشـتم از مکرِ زمـانه

می بیغش همان شرابِ صاف است و کنایتی است از ذوق و وَجد و حالی که از جلوة محبوبِ حقیقی بر دلِ سالکِ عاشق وارد میشود و به تعبیری غلبة عشق و اِخلاص بر وجود آدمی است :

که ای صوفی شراب آنگه شود صاف                   که   در   شـیشــه   بِمانَد   اربعیـنی

واین تصویرِعارفانه ای است که لسان الغیب شیرازی از کلام جاودانة رسول خدا (ص)ارائه میدهد آنجا که حضرتش فرمود : ( بحارالانوار / ج67 / ص 242)

هیچ بنده ای چهل روزِ متوالی قدم در وادیِ اخلاص نمی نَهَد جز آنکه چشمه های حکمت از قلبش بر زبانش جاری می شود .

رفیق شفیق امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود : همنشینان تو سه گروهند :

همنشینی که از او بهره مند می شوی ، پس همواره نزد وی باش . همنشینی که به او بهره می رسانی پس او را گرامی بدار و همنشینی که نه از او بهره ای می بَری و نه به او بهره ای می رسانی ، پس از او بِگُریز .

در ادبیّات عرفانیِ دیوان حضرت حافظ ، از مجمعِ دوستـانِ باصفا که در عشقِ محبوبِ حقیقی گرفتار آمده اند و یکرنگ و یکدل برای وصول به مطلوب ، طریق مجاهدت می پیمایند ، تعبیر به « میخانه » شده است : (فرهنگ دیوان امام خمینی/ ص 301)

روزگاری شد که در میخانه خدمت می کنم          در لبـاسِ  فقـر  کارِ  اهـلِ  دولـت  می کنم

واین تعریف ، یادآور روایتی است از رسول خدا(ص) که چون گروهی سؤال نمودند:«ای پیامبر خدا بهترین یاران چه کسانی اند ؟» فرمود: دوستی که هرگاه به یادِخدا بودی یاری ات کند وهرگاه خدا را فراموش کردی به یادَت آورد (حکمت نامه جوان/ص 109)

دردنیایِ امروز و درکشورهای توسعه یافته ،کارآفرینانِ موفّقی چون «کیم وو چونگ» موسس شرکت دووِ کره جنوبی و «ماتسوشیتا» بنیانگذارِ شرکت  ناسیونال پاناسونیک ژاپن و… در خاطرات زندگی خود به اهمیّتِ دوستی ها و معاشرت ها تأکید بسیار نموده اند . به عنوان نمونه از اظهار نظر نویسندگان و روانشناسان موفقیت در فرهنگ غرب نیز به توصیة زیر بَسَنده می نمائیم :

« برای توانگریِ پایدار باید شهامتِ متفاوت بودن را دست کم برای مدّتی داشته باشید . البته این به معنای زندگی مُنزوی و گوشه گیری از دنیا نیست  کاملاً برعکس ، به معنای یک زندگیِ شادمانه و رضایتبخش و سرشار از نشست و برخاستهایِ مُوافق و هماهنگ و عاری از هرگونه فعالیّتِ غیر لازم است . در این راه دوستان پایداری خواهید یافت که به شیوه ای دلپذیر به یاریتان می شتابند تا از نردبانِ ترقّی بالا بروید . با دست برداشتن از فعّالیتهای غیرلازم  معاشرتهای غیرلازم ، روابط غیرلازم و گفتگوهای غیرلازم با مردمانی صاحب ذهنِ پریشان و اندیشه های پراکنده در می یابید که موفقیّت بسیار نزدیک تر از آنست که می پنداشتید .» ( کاترین پاندر / قانون توانگری )